نیازسنجی آموزش‌های محیط‌زیستی در زنان خانه‌دار –مطالعه موردی: منطقه 15 شهرداری تهران

زنان به عنوان نیمی از جمعیت جهان، مدیران مصرف منابع در سطح خانوار به شمار می­ آیند. در این میان نقش کلیدی زنان در مدیریت محیط­زیست بر کسی پوشیده نیست. آگاهی از سطح دانش محیط زیستی زنان خانه ­دار و همچنین شناسایی نیازها و خلأهای موجود در این زمینه می­تواند نقش به سزایی در ارتقای فرهنگ محیط­زیستی جامعه داشته باشد. در پژوهش حاضر، نیازسنجی آموزشی به منظور شناخت سطح برخورداری از آموزش ­های مختلف محیط­زیستی و برآورد نیازهای آموزشی در زنان خانه ­دار منطقه 15 شهرداری تهران انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر نحوه جمع­ آوری داده­ ها از نوع توصیفی و پیمایشی است که داده­ های مورد نیاز آن از طریق تکمیل پرسشنامه­ ها توسط زنان خانه­ دار در منطقه 15 که از میان آن­ها، 1082 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده­ اند به دست آمده است. روایی ابزارپژوهش  از طریق نظرات کارشناسی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرون­باخ (86/0) تأیید شده است. پردازش و تحلیل داده­ ها نیز با استفاده از نرم ­افزار SPSS صورت گرفته است. زنان در این منطقه از سطح دانش و آگاهی­های محیط زیستی (88%) بالایی برخوردارند اما به خوبی منشأ همه مشکلات زیست محیطی را نمی­ شناسند. تمام راه­ های ارتباطی برای آموزش را مفید می ­دانند، آموزش ­های رودررو و تلویزیون به عنوان یک رسانه اجتماعی در مقایسه با سایر روش ­ها از میانگین بیشتری برخوردارند.